dilluns, 4 d’abril del 2011

La nit és de les dones!! Vídeo activista 7 març 2011

http://vodpod.com/watch/5882970-marxa-nocturna-7-de-mar







Vídeo-reportatge de la nit del 7 de març, la marxa nocturna de dones, va deixar missatges potents a les parets de ciutat vella i el raval...alguns dels missatges els trobareu a l'apartat de "velles i noves frases fetes"...


Un text de Violet per emmarcar el post:

                


Las madrugadas son mi punto de apoyo urgente, donde encuentro las palabras necesarias para expresar el dolor,o a veces, porque no, la alegría de un día emocionante. Cada segundo que transcurre, soy más fuerte y me siento más capaz de todo. Ya voy sola sin importarme tanto si hay alguien que controla todos mis movimientos diarios. Es más, a veces por la ciudad, me pongo a hacer carreras conmigo misma escogiendo rutas repletas de gente, donde no me ven, y voy cambiando de acera constantemente…como si fuera un juego…
No es ningún juego, lo sé… Sé que probablemente la persona que no quiere entender, muchas noches se encuentra aquí enfrente de mi ventana. O repasando,  ya sabiéndose de memoria mis mails y nombres de amigos ya investigados. Sé que aquel edificio horrible, dónde todo me parece una pantomima y me da pavor cada semana cuando tengo que ir,  seguirá siendo nuestro punto de encuentro. El cobarde  la última vez fue visto escondido en una esquina y marcharse corriendo al ser descubierto.
Es gracioso que sobre cualquier caso de maltratos, sean del tipo que sean, entre abogados, por razón del “cliente”, se quieran llegar a acuerdos. ¿Qué quiere decir eso? ¿Acuerdo sobre qué? Acuerdo por estar a punto de perder mi casa al no poder pagarla,por un sentimiento de inutilidad al no sentirme capaz de trabajar todavía. Por no poder pasar las horas en ella sin cerrarlo todo con llave, teniendo una ansiedad terrible que me hace reaccionar cada vez de modo diverso: unas veces lloro, otras repaso hasta el último rincón para poner orden, otras no puedo ni recoger un plato, y si, otras engullo todo lo que encuentro para así poder explotar y desaparecer de todo este caos. Esto no es una situación donde pueda haber ningún tipo de intercambio comercial. Quiero la libertad que perdí  y  cuando  se empieza a recuperar, ya no se vende.
¿Cómo se puede pagar el sufrimiento de unos niños por ver a su madre haciendo la cena mientras le caen lágrimas de los ojos? Un tipo de persona que después de haber “querido” te lleva a situaciones tan extremas, y a pesar de eso, llegas a sacar la poquita esperanza que te queda dentro, para no llevarlas a cabo. Quién se crea capaz de hacer una transacción con la vida personal de cualquiera, habiéndola destrozado  además, no merecería ni tener la opción de hablar, ni de opinar siquiera. ¿Quién es cualquiera para juzgar a otro? Yo no juzgo, pero no voy a dejar que lo hagan tampoco sobre mí.

Seguiré intentándolo segundo a segundo, aunque acabe cada día llorando. El futuro es algo a lo que todos tenemos derecho, y al igual que yo, tod@sl@s que leeis esto, lo vamos a conseguir…En este sentido: yo al menos,no soy una transacción con la que se pueda llegar a un acuerdo. Después de tanto tiempo de aguantar cosas que no olvidaré, y finalmente, habiéndola denunciado… NO HAY TRATO CON MI FELICIDAD Y LA DE LOS MÍOS.
Violet

1 comentari:

Anònim ha dit...

Qqdwqdsaas ascaassc fdrewe:
Brussels. He had painted Aileen in nine sittings, a rather brilliant
pardon him

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...